ساعتها زیر دوش به کاشی های حمام خیره می شوی غذایت را سرد می خوری ناهار ها نصفه شب ، صبحانه را شام!

لباسهایت دیگر به تو نمی آیند، همه را قیچی می زنی!

ساعتها به یک آهنگ تکراری گوش می کنی و هیچ وقت آهنگ را حفظ نمی شوی!

شبها علامت سوالهای فکرت را می شمری تا خوابت ببرد!

 تنهائی از تو آدمی میسازد که دیگر شبیه آدم نیست…
روزهای من اینگونه و شبهایم اصلاً نمیگذرد.

مثل آسمان می مانی؛ دوستت دارم اما نمیتوانم داشته باشمت

کوچ پرنده به من آموخت وقتی هوای رابطه سرد است، باید رفت

گاهی دلت بهانه هایی می گیرد که خودت انگشت به دهان می مانی...
گاهی دلتنگی هایی داری که فقط باید فریادشان بزنی اما سکوت می کنی ...
گاهی پشیمانی از کرده و ناکرده ات...

گاهی دلت نمی خواهد دیروز را به یاد بیاوری انگیزه ای برای فردا نداری و حال هم که...
گاهی فقط دلت میخواهد زانو هایت را تنگ در آغوش بگیری و گوشه ای گوشه ترین گوشه ای...! که می شناسی بنشینی و"فقط" نگاه کنی...
گاهی چقدر دلت برای یک خیال راحت تنگ می شود...

گاهی دلگیری...شاید از خودت...شاید 

میخـــواهـــم خـــاطـــره دود کـــنـــمــ ــــ ....!!!!

سرمه ی انتظار به چشمانم میکشم

امشب دوباره تو را گم کرده ام

میان آشفته بازار افکار مبهمم

توی کوچه های بی عبور پاییزی

دستان گرمت را .. نگاه مهربانت را .. شانه های بی انتهایت را

منتظر نشسته ام

جسارت می خواهد!
نزدیک شدن به دورتــــــــــــــــــرین افکار زنی
که روزهـــــــــــــا
" مردانه " با زندگی می جنگد
اما شب هـــــــــــــــا...
بالشش از هق هق های " زنانه " خیس است!!
آری!
جســــــــــــــــارت می خواهد..

قـــلــم برداشتــــم تا عشـــق و دنیـــا را معنـــا کنم  

عشـــق و دنیایــــی که هر لـــحظـــه اش خاطــــره ایســـت

                                            بـــه هـــر طـــرف نگریستــــم غمــــی دیـــدم

بـــه هــــر جهـــت نگــــاه کــــردم غصــــه ای بـــود بــــه بـــزرگی صخـــره !

خــــدا .... کــی کـــات میــدهی !؟
هـــزار بـار

 یـــک پـــلان را گـــرفته ای ؛

مــــن بــازیگـر خوبــی نـمی شــوم

ســـــیـگـــار حُــــرمَــــت دارِه

بـــــایَـد وَقـــــتی بِـکِـشــــی کِـه دَرد داری...

نـَــه وَقـتـــی کـه مــیـخوای بـوی شــــیــرِ دَهـَـــنِـت بـِــــره ....

با اینکه بابایم می گوید دهانم هنوز بوی پفک می دهد ولی من تو را عاشق می باشم،
ای دختر همساده! هر بار که با موهای دمب موشی ات به حیاط می ایی تا لی لی بازی کنی و هی دماغت را بالا می کشی از بس هوا سرد می باشد، دل کوچک من خیلی غنج می رود.
ان روز که در استپ هوایی توپ را بالا انداختی ، فهمیدم که در گلویت گیر کرده می باشم و اصلا فکر نمی کنم که تو از ممد فرنگیز خانوم اینا با ان کت شلوار مسخره اش خوشت می اید.
من از تو خیلی دلگیر می باشم از بس عباس اقای بقال محله لپ تو را کشید که ''کوچولو چی می خوای؟'' و تو بی حیایانه خندیدی و من تا صبح ماهواره ممد فرنگیز خانوم اینا را تماشا کردم که غیرت خونم نرمال شود.